ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 30η – Κυριακή 06 Δεκεμβρίου 2020

ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 30η – Κυριακή 06 Δεκεμβρίου 2020

γράφει η Αφροδίτη Καρανίκου

Το αυτοκίνητο έστριψε στο δρομάκι δεξιά , εκεί που η ξύλινη πινακίδα έδειχνε προς «ΕΥΔΙΑ».
Διέσχισε το όμορφο δάσος με τα ασπρολεύκαδα κι έφτασε στο ξέφωτο με το καταπράσινο γρασίδι.
Πίσω από τον οίκο ευγηρίας με το χαρακτηριστικό όνομα Εύδια, ξεπρόβαλλαν τα Πιέρια, κατάφυτα με  οξιές, βελανιδιές και καστανιές, αγέρωχα σαν φύλακες της ηρεμίας και της ξεγνοιασιάς που απολάμβαναν οι Γεραιοί, που φιλοξενούνταν από την Πολιτεία στο πανέμορφο εκείνο μέρος.
Άνοιξε την πόρτα της αυλής και πέρασε μέσα από τον περιποιημένο και καλόγουστο κήπο με τις τριανταφυλλιές που, αν και Χειμώνας, είχαν ξεμείνει επάνω στα γυμνά κλαδιά μερικά μπουμπούκια και ο κηπουρός τα άφηνε επίτηδες σαν να ήθελε να αφήσει το μήνυμα να περνάει, πως ακόμα και στο τέλος μιας εποχής, ανθίζει ζωή κι ομορφιά …

Ο Αριστοτέλης επισκεπτόταν τον παππού του κάθε φορά που είχε χρόνο και περνούσαν μαζί αρκετές ώρες ανταλλάσσοντας εμπειρίες διαφορετικών εποχών.

Ο παππούς καθόταν στο σαλόνι και αγνάντευε από το μεγάλο παράθυρο, την όμορφη θέα που έβλεπε στη λίμνη του Πολυφύτου. Στα ήρεμα νερά της καθρεφτιζόταν τα χαμηλά βουνά κι ο ουρανός με τα πουπουλένια σύννεφα, αφήνοντας ως στοχασμό το ερώτημα: «όπως κάτω έτσι κι απάνω;;;».
Δίπλα, έτριζαν τα ξύλα στο τζάκι και παιχνίδιζαν οι φλόγες ζεσταίνοντας τις καρδιές των παππούδων και των γιαγιάδων που χαλάρωναν κρατώντας στα χέρια τους ένα φλυτζάνι ζεστό τσάι.

Ο Αριστοτέλης πρόσφερε σε όλους μελόγλυκα που είχε φτιάξει η Μελπομένη ακριβώς για αυτόν τον σκοπό κι έπειτα κάθισε κοντά στον παππού του που περίμενε να ακούσει για τα κατορθώματα του μικρού Ανδροκλή, του δισέγγονου του και για τη ζωή που χαίρονταν οι νέοι στην Ελλήνων Πολιτεία.

Όμως οι επισκέψεις του Αριστοτέλη, εκτός από το να βρεθεί κοντά στον παππού του, είχαν σκοπό την καταγραφή όλων των ιστοριών που ο παππούς μολογούσε σκαλίζοντας μνήμες από τα αποστατικά χρόνια. Το βιβλίο με τίτλο «ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ», συμπληρωνόταν σε κάθε επίσκεψη.

Κόντευε τα 86 έτη ζωής ο Αγησίλαος και η μνήμη του διέγραφε με μεγάλη ευκολία τα άσχημα που πέρασαν και πίσω να μην ξανάρθουν….

- « Πόσο χρονών ήσουν  παππού όταν ξεκινήσατε τον αγώνα σας για την εγκαθίδρυση της Πολιτείας μας;;;»
- «ήμουν 40 και η μάνα σου ήταν τότε 5 ετών…Είχε ξεκινήσει η κρίση κι εγώ παρατηρούσα την κατάπτωση κάθε ηθικής και την απειλή της φτώχειας που κάθε μέρα θέριευε και απειλούσε όλους μας…Πιο πολύ όμως με ένοιαζε η κορούλα μου που την έφερα να μεγαλώσει στον πιο βρώμικο κόσμο με χίλιες παγίδες κι απειλές…Τότε ήταν, που τον άκουσα να μιλάει….κι ο λόγος του  ήρθε να μου δώσει δύναμη κι έναν επιπλέον λόγο ύπαρξης της ζωής μου….Ήταν το μήνυμα , και το άκουγα ξανά και ξανά και όσο το άκουγα τόσο το κάλεσμα του έβαζε φωτιά στην καρδιά μου και ξύπναγε έναν άλλον  εαυτό μέσα μου, έναν πολεμιστή,  γιατί αυτό έλεγε:  «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ…ΕΙΧΑΤΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ…ΕΙΣΤΕ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ…ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ  ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ…ΔΕΝ ΕΧΩ  ΕΥΧΕΣ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΕΝΑΝ ΟΡΚΟ ….ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ ΕΝΩΜΕΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ…ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ….Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ ΚΙ Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΟΛΑ…ΑΝ ΧΑΣΟΥΜΕ …ΘΑ ΦΑΜΕ ΒΡΑΔΥΝΟ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ….ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ…ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ …ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ….»
Και δεν μας άφησε αγόρι μου, ακόμη και μέσα από τη φυλακή ήταν πάντα μαζί μας, μας καθοδηγούσε, έγραφε όλη την ιστορία από το παρελθόν κι εμείς μαζί του στο παρόν γράφαμε νέα ιστορία …
Το μήνυμα άκουσα κι ένιωσα πως έπρεπε να είμαι εκεί, μαζί με όλους που ήθελαν αληθινή ελευθερία…
Μία μία έπεφταν οι κουρτίνες που η αποστασία είχε απλώσει στα μάτια μας μπροστά και δεν βλέπαμε, παρά μόνον τη δική της πυκνή ύφανση που εμπόδιζε το φως της αλήθειας να ξυπνήσει το νου μας…»

Τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια του παππού, φανέρωναν τη συναισθηματική φόρτιση, το πάθος που τον είχε κατακλύσει  για έναν πιο Δίκαιο κόσμο, τις  μνήμες ενός αγώνα που τότε, κανείς δεν τον έβλεπε αλλά τον ένιωθε στο πετσί του, καθώς η στέρηση και η απόγνωση καθημερινά τον βασάνιζαν ανελέητα….
Τα δάκρυα του, έκαναν την Αλεξία να σηκωθεί από την κουνιστή καρέκλα όπου χαλάρωνε και με βλέμμα που έδειχνε πλήρη κατανόηση, να ακουμπήσει τον ώμο του και να καθίσει  δίπλα του…
Η σιωπή που ακολούθησε ένωσε τις ψυχές όλων των πολεμιστών που βρισκόταν μαζί εκείνη τη στιγμή και τις συντόνισε να χτυπάνε σε έναν παλμό, αυτόν της δικαίωσης  και της τελικής νίκης....  

….. « Θυμάμαι τον παππού σου όταν πρωτομπήκε στο γραφείο μας.

Τα μάτια του έλαμπαν και ήταν αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να αλλάξει η κατάσταση που ζούσαμε όλοι …» είπε η Αλεξία κι έσφιξε το χέρι του Αγησίλαου.

« ναι …σε θυμάμαι να με κοιτάς με απορία και μετά μου είπες: Έλα συνέλληνα, κάθισε…ξέρεις που μπήκες;;; Ξέρεις για ποιο λόγο είμαστε εδώ, γιατί ανοίξαμε αυτά τα γραφεία της Ελλήνων Συνέλευσις;;;»
Κι εγώ σου απάντησα: Τάσσομαι κι αφοσιώνομαι κι ορκίζομαι ως πολεμιστής ταγμένος στον ιερό σκοπό της ελευθερίας της Ελλάδος, να υπηρετώ πάντα την Αλήθεια, το Δίκαιο, την Αρμονία, την Αρετή, την Αφθονία με ανιδιοτέλεια…..

Από τότε γίναμε πραγματικά αδέλφια, σε έναν στόχο και σε έναν σκοπό….» κι ο παππούς κοίταξε την Αλεξία και χαμογέλασε.

«Παππού, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί οι άνθρωποι δεν ήρθαν όλοι τότε στα γραφεία;;;

Δεν καταλάβαιναν πως το συνολικό καλό ήταν μόνον στην ένωσή τους;;;

Τι ήταν εκείνο που τους σταματούσε;;;»

«Αχχχ… Αριστοτέλη μου.. αν ήσουν από μια μεριά να έβλεπες, πόσο χλευασμό και ειρωνεία δεχτήκαμε….

Πόσο μας πολέμησαν οι ίδιοι μας οι φίλοι και οι συγγενείς, τα ίδια τα παιδιά και οι σύντροφοι μας, οι συνεργάτες μας και οι συμπολίτες μας…

Άκουγαν για πρώτη φορά κάποιον να τους μιλάει σαν τον Αρτέμη, σε γλώσσα απλή και κατανοητή αλλά και θυμωμένη με όλο το κακό και το άδικο που κάποιοι παρήγαγαν στους ανθρώπους κι αυτό ήταν κάτι διαφορετικό από το μοντέλο του πολιτικού που ήταν χαραγμένο στο μυαλό τους με το ψεύτικο χαμόγελο, το χέρι ψηλά να τάζει και να χαιρετάει, τον βαρύγδουπο ξύλινο λόγο, τον ακαταλαβίστικο αλλά δυστυχώς αποδεκτό….

Κι όταν τους είπε πως δεν ήρθε σαν πολιτικός αλλά ως πολεμιστής για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία, τότε ήταν που τα 'χασαν, μπερδεύτηκαν κι άρχισαν να ειρωνεύονται αυτό που δεν καταλάβαιναν…

Άκουσαν για 600 δις και ήθελαν εκείνη τη στιγμή κάποιος να τους τα μοιράσει, χωρίς να ξέρουν γιατί, χωρίς να κοπιάσουν κι έτσι βιάστηκαν να κατακρίνουν, να χλευάσουν, να τα απορρίψουν ενώ τα έβλεπαν στους προϋπολογισμούς του κράτους, να μας χαρακτηρίσουν ευκολόπιστους και τον Αρτέμη Σώρρα απατεώνα…

Οι άνθρωποι ήταν ακρωτηριασμένοι από τα γεννοφάσκια τους , παιδί μου…
Σαν τα πουλιά που όταν γεννηθούν στο κλουβί δεν ξέρουν τι σημαίνει

πόσος αέρας κι ευρυχωρία υπάρχει εκεί έξω, πόσα άλλα πουλιά για φιλίες κι έρωτες, πόσο καθαρό νερό που κυλάει στα ρυάκια, παρά νομίζουν πως τα κάγκελα του κλουβιού είναι τα δικά τους όρια κι αρκούνται σ΄αυτά…

Κι αν δοκιμάσεις να ανοίξεις την πόρτα του κλουβιού, θα τραβηχτούν τρομαγμένα προς τα πίσω και δεν θα τολμήσουν να αφήσουν τη συνήθεια τους και την ασφάλεια της φυλακής τους….

Έτσι έπαθαν Αριστοτέλη μου οι Έλληνες με την Ελλήνων Συνέλευσις…

Είδαν την πόρτα της φυλακής του μυαλού τους να ανοίγει και τρόμαξαν μην μπει μέσα η αλήθεια, μην μπει μέσα το φως και ξεθωριάσει τα χαράγματα τους και ξυπνήσουν οι μνήμες…Τόσο τρομαγμένοι ήταν και δεν το γνώριζαν….

Ήταν το δόγμα που τους κρατούσε γονατισμένους στη γη και τους μάθαινε να μη μιλάνε και να σωπαίνουν, να ακούνε μα να σωπαίνουν κι όταν βλέπουν το άδικο να γυρνάνε και το άλλο μάγουλο για δεύτερο χαστούκι …

Ήταν τα κόμματα τα ξενόφερτα που τους είχαν κομματιάσει και μάλωναν οι Έλληνες για των ξένων τα συμφέροντα….

Και ξεπουλούσαν οι πολιτικάντηδες την Ελλάδα

και οι Έλληνες δεν μιλούσαν, δεν ξεσηκώνονταν…

Γιατί τους είχαν υπνωτίσει οι ίδιοι και οι ίδιοι , ξανά και ξανά,

κι άλλο όνομα δεν άντεχαν να ακούσουν να κυβερνάει….

Η επανάληψη έχει δύναμη σε ένα αδύναμο μυαλό παιδί μου, το οποίο το έπεισαν πως δεν αξίζει να ασκήσει πολιτική και πως μόνον εκείνοι, οι ίδιοι και οι ίδιοι μπορούν ….

Ήταν που όλες οι εξουσίες μαζί λειτουργούσαν από κοινού για την καταστροφή της Ελλάδας και δεν έβρισκες δικαστή να δικάζει με γνώμονα την Αλήθεια και το Δίκαιο…

Ούτε έβρισκες πρύτανη σε πανεπιστήμιο να αναζητήσει τις αληθινές επιστήμες να διδάσκονται στους φοιτητές…

Ούτε στρατηγό να εκπαιδεύει πολεμιστές που θα υπερασπιζόταν την πατρίδα με σθένος…

Ούτε και επίσκοπο που θα τολμούσε να μιλήσει για τα θρησκευτικά ψεύδη και την αλήθεια για την πατρώα ουσία των Ελλήνων και την καταγωγή τους…

Μα ούτε και τραπεζίτη που να μην στοχεύει στην κατάσχεση της περιουσίας όλων των Ελλήνων και στη διαχείριση του δικού τους πλούτου και της ενέργειας τους….

Και οι Έλληνες ήταν τόσο ξεχασμένοι κι απορροφημένοι από τις έγνοιες που τους είχαν προκαλέσει, που κοιτούσαν μόνον τα προσωπικά τους προβλήματα, τα δικά τους ατομικά κέρδη και αν ο γείτονας δίπλα πέθαινε …ούτε που νοιαζόταν….

Ούτε η χώρα τους ένοιαζε γιατί τους είχαν μάθει πως ήταν η ψωροκώσταινα, πως έτρωγε τα παιδιά της, πως δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και πως η ευρωπαίοι , οι πλούσιοι και πολιτισμένοι, θα τους έσωζαν με τα δάνεια και γι' αυτό έπρεπε να νιώθουν κι ευγνωμοσύνη και να μην μιλάνε κι από πάνω…

Κι όταν ο Αρτέμης φανέρωσε τους καταπιστευματικούς λογαριασμούς της χώρας στις τράπεζες και τους κολλήσαμε σε όλα τα γραφεία να τους βλέπουν όλοι, τότε οι Έλληνες απλώς περνούσαν και γυρνούσαν το κεφάλι από την άλλη μεριά, να μην δουν τον πλούτο τους, γιατί ο δεσπότης τους είχε κάνει κήρυγμα στην εκκλησιά, να είναι ταπεινοί και φτωχοί γιατί κανένας πλούσιος δεν περνάει τις πύλες του παραδείσου και μακριά από τα γραφεία της Ελλήνων Συνέλευσις γιατί αυτοί εκεί είναι αντίχριστοι…»

Ο Αριστοτέλης δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε …

Λίγα μόλις χρόνια πίσω και όλα ήταν τόσο σκοτεινά, σαν τα παραμύθια με τις κακές μάγισσες , που οι άνθρωποι είχαν μεταμορφωθεί σε ζόμπι κι απλώς εκτελούσαν εντολές …

Όμως, όπως και στα παραμύθια, κάποιοι γενναίοι σαν τον παππού του, αψήφησαν τις σκοτεινές δυνάμεις και γκρέμισαν το τσουκάλι με τα φίλτρα εξαφανίζοντας κάθε σκοτεινή κι αποστατική τεχνική…

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΕΛΑ ΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ Ε.ΣΥ! ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ!

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ

Ο Παγκόσμιος Ανθρωποκεντρικός Οργανισμός Ε.ΣΥ. – Ελλήνων Συνέλευσις, ανοίγει τις πόρτες της σε όλους τους Έλληνες Πολίτες, σε όλους τους Έλλην ανθρώπους σε όλη την Ελληνική επικράτεια, σε όλον πλανήτη παντού, όπου υπάρχουν άνθρωποι.

Τώρα είναι η ώρα που μπορούμε όλοι μαζί!

Τώρα είναι η ώρα της ολικής συστράτευσης, όλων των Ελλήνων πολιτών για την τεράστια απελευθέρωσή μας με την συλλογική συνδρομή όλων, στην οργανωμένη δομή και δόμηση του αληθινού κράτους μας για την επαναφορά της Αλήθειας, του Δικαίου, για την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας.

Εκατοντάδες αυτόνομοι οργανισμοί Ελλήνων Συνέλευσις ιδρύονται σε όλη την Ελληνική επικράτεια από πολίτες που εισέρχονται στην τεράστια λεωφόρο της απελευθέρωσης και ενώνονται στην διαδικασία της ολότητάς τους διαθέτοντας την ενέργειά τους στην δράση της αναγνώρισης και κατάκτησης όλων των αληθειών των δικαίων και των δικαιωμάτων τους.

Η Ελλήνων Συνέλευσις αναγγέλλει σε όλους τους πολίτες ότι διαθέτει στην διαχείρισή της ακίνητα για την δημιουργία αυτόνομων τοπικών οργανισμών Ελλήνων Συνέλευσις τηρώντας τις καταστατικές διαδικασίες στην απόλυτη ένωσή μας όπου στην βάση της ως θεμέλια υπάρχουν οι αξίες και οι αρχές της πραγματικής Ελλάνιας Δημοκρατίας μας.

Καλούμε και προσκαλούμε αυτή την ύστατη ώρα όλους τους Έλληνες αδελφούς μας να ενωθούμε για να διοικήσουν και να πραγματώσουν την Ελλήνων Πολιτεία, την πραγματική Δημοκρατία μέσα από τις ίδιες τις δράσεις που θα εκτελέσουν οι ίδιοι και πρέπει όλοι να πάρουν θέση.

Αυτό ήδη συμβαίνει από χιλιάδες Έλληνες πολίτες και θα πολλαπλασιαστεί και θα αναχθεί στην ενότητά μας, στην ένωση όλων μας για να τελειώσει μια για πάντα κάθε δυναστεία, κάθε ψευτοπολιτική, κάθε ψευτοϊδεολογία και να εισέλθουμε στην Ελλήνων Πολιτεία ως πραγματικοί πολίτες.

Έλληνα πολίτη. Είμαστε έτοιμοι και ικανοί όλοι μας και σε καλούμε να πάρεις θέση τώρα, ως πραγματικός πολίτης και όχι ως ψηφοφόρος, γιατί αυτό που λείπει σήμερα από την πολιτεία μας είναι οι πολίτες, που στο σύνολό τους, συστήνουν την Δημοκρατεά τους, η οποία σήμερα στον πλανήτη προφέρεται ως δημοκρατία.

Έλληνα πολίτη. Τώρα είναι η ώρα να δείξεις την προσωπικότητά σου για να ενωθεί η ολότητα των Ελλήνων πολιτών για όλα τα δίκαια και τα δικά μας.

Έλληνα πολίτη. Πάρε θέση τώρα και ως άνθρωπος και ως πραγματικός πολίτης που ζεις και βιώνεις την ενσάρκωσή σου.

Είναι καθήκον σου να πάρεις θέση τώρα και να μετέχεις με κρίση και αρχή στα κοινά όλου του ελεύθερου συνόλου σου.

Είναι η ώρα να σηκωθείς όρθιος ως πολίτης και να εγκαθιδρύσουμε την πολιτεία των πολιτών που αυτή είναι η πραγματική Ελλάνια Δημοκρατία και έχει μόνο δημόσια διοίκηση και δεν έχει κόμματα, δεν έχει δόγματα, δεν έχει χρώματα.

Τώρα μπορείς να έχεις όλες τις προϋποθέσεις στα χέρια σου. Και τα ακίνητα και τα καταστατικά και την δομή και τη δόμηση και όλα τα αδέλφια σου μαζί, σαν μια σφαίρα πυρός. Αυτή είναι η Ελλήνων Συνέλευσις. Αυτή είναι η Ελλήνων Πολιτεία. Αυτή είναι η πραγματική Δημοκρατία.

Σε καλούμε να πάρεις θέση τώρα που ενώνονται οι Έλλην Άνθρωποι. Έλλην είναι το κωδικό όνομα του Ανθρώπου και αν τώρα που συμβαίνει η τεράστια ένωση τους δεν είσαι μαζί με τους ανθρώπους, ποια άλλη μπορεί να είναι η θέση σου; Τι άλλο μπορεί να είσαι;

Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να πάρεις θέση και να ενδώσεις στην πόλη σου, στη γειτονιά σου, και να ενώσεις τον εαυτό σου με όλους τους ανθρώπους γιατί αυτό που λείπει σήμερα και συμβαίνει ήδη με τον παγκόσμιο ανθρωποκεντρικό οργανισμό Ελλήνων Συνέλευσις είναι η ένωση όλων των Ανθρώπων.

Τώρα μπορείς.

Έλα μαζί μας για την Απελευθέρωσή σου.

Για τον Πλούτο σου.

Για την Ισχύ σου.

Για την Δύναμή σου.

Για την Υγεία σου.

Ε.ΣΥ. - ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ